Kurdybanek >> Dowiedz się więcej
Zioło szeroko znane w Europie. Występuje na większości jej terenów, a w Polsce klasyfikuje się go jako roślinę pospolitą, rosnącą najczęściej w lasach i na przydrożach. Kurdybanek jest miododajny, zbieramy go od kwietnia do czerwca. Ma bogatą przeszłość. Niegdyś, kiedy inne zioła nie były tak bardzo popularne, używano go do przyprawiania potraw. Dodatkowo, w Anglii służył do ważenia piwa przed poznaniem chmielu, a w polskich wierzeniach ludowych uznawany był za roślinę magiczną, mającą moc chronienia przed duchami i złymi siłami. Zioło zawiera m.in. garbniki, sole mineralne oraz cholinę.
kurdybanek
Ma zdolność częściowego neutralizowania toksyn bakteryjnych oraz szkodliwych produktów przemiany materii. Dzięki temu stanowi naturalną ochronę dla układu pokarmowego oraz jelit. Roślina ułatwia trawienie, zwiększa odporność jelit, dróg żółciowych oraz błon śluzowych żołądka, zwiększa przepływ żółci. Ponadto, kurdybanka stosuje się przy niewielkich zaburzeniach trawienia, ale także przy niedokwaśności, nieżycie żołądka oraz niezaawansowanej niewydolności wątroby.
Ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne i antybakteryjne, kurdybanek może być stosowany w przypadkach przeziębień. Wzmacnia organizm oraz łagodzi objawy takie jak katar czy zapalenie zatok.
Wykazuje właściwości ściągające i dlatego zalecany jest przy zapaleniu dróg moczowych oraz hemoroidach. Zioło działa także moczopędnie, a więc może być pomocniczo stosowane w następujących chorobach: choroby nerek, pęcherza, kamicy nerkowej.
Jak wiele innych ziół, tak i kurdybanka można stosować zewnętrznie. Zadziała przy trudno gojących się ranach i oparzeniach I stopnia. Zrobionego z niego naparu używa się do płukania jamy ustnej, a okłady przykłada do cery trądzikowej.
« wróć
